Birlikte ilk yılımız

Zaman hızlı geçiyor. Enes anneannesinin deyişiyle “salatalık gibi çıtır çıtır büyüdü”. Bu esnada hastalıklar, hastane ziyaretleri, aşılar gibi hem can sıkıcı hem de olağan şeyler oldu, kalplerimizin dünya kadar genişlemesi gibi olağanüstü şeyler de…

Alnının önünden sarkan ipek gibi kâkülünden ilk tutamı kesip bir zarfa sakladım. Rengârenk kıyafetleri hızla küçüldü. Narin tırnaklarını büyük özenle kim bilir kaç kez kestim. Ciciler giydirdim, mamalar yedirdim. Her yenilik bir hadise oluyordu hayatımızda. Yoğurdu ilk zaman sevmemişti, sonra sever oldu. Yumurtayı yiyorken, yemez oldu. Bazı gün iyice yedi doydu, bazı gün yemedi bir şey. Bazı gün mışıl mışıl uyudu, bazı gün sanki kabus görüyordu.

İşlerimizi yapar, hayatlarımıza devam ederken en önemli gündemimiz Enes oluvermişti:

Enes’in gözleri ne güzel… Uykularım Enes’in olsun…

Enes’in elleri ne hoş, ne minik… Tut elimi annem…

Enes’in parmakları birer çiçek sanki. Elleri çiçek buketleri bana.

Enes’in ayakları minicik. Ayyy… Bak babası nasıl da duruyor ayakta!

Enes’in dudakları ne şirin… Aç ağzını bakalım kuzum…

Enes’in gülüşü cennet… Enes’in kokusu rahmet…

Ay oğlum benim, çehresi ne güzel…

Enes balım, Enes gülüm, Enes güzelim, Enes çiçeğim, Enes dalım yaprağım… Enes benim can bulduğum toprağım…

İlk desteksiz oturuşu ve sonra hemen pıt diye yana devrilmesi… İlk dişinin kaşıktan duyduğum ince sesi… Çabalayıp çabalayıp ilk kez sağdan sola dönmesi… Emeklemesi… Dolaplara dadanması… İlk yaramazlıkları… İlk adımları… Birlikte ilk seyahatimiz…

Hayal gibi şimdi. Rüya gibi.

Zaman hızlı geçti ve bir yaşını doldurdu Enes. Tekrar tekrar kutladık.

Enes’in doğum gününü onu kim bilir ne şartlarda dünyaya getiren kadının varlığını yadsıyarak kutlayamazdık ne de olsa. Bu yüzden doğum gününün ertesinde, sayesinde bu nimete nail olduğum kadına, Enes’in biyolojik annesine, bir mektup yazdım. Muhatabınca muhtemelen asla okunmayacak olsa da bu mektup bana çok iyi geldi. Sonra da âdet edindim doğum günü mektuplarını. Yine de mektuplarım her geçen yıl birkaç satır daha kısaldı.

Enes’i doğurmamış olduğum giderek daha çok silindi zihnimizden. Bu, Enes’e dair önemli ama giderek daha kıymetsiz bir bilgi haline geldi.